เรื่องราวที่มีให้อ่านมากกว่า8บรรทัด จากคนเล่าที่ไม่ค่อยมีเวลา แต่มีอะไรอยากจะเล่าเยอะเต็มไปหมด
วันอังคารที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2557
50 First Dates บางครั้งเธอจำได้หรือเปล่า?
คุณเคยเป็นแบบนี้มั้ยครับ บงเรื่องที่ตั้งใจจะจำเดินสะดุดอะไรซักอย่างก็ลืม แต่ไอ้เรื่องที่อยากจะลืมดัน...จำได้ตลอด สิ่งนี้มักถุกใช้ในเรื่องของความรัก เรื่องลืมนี่ยังถูกนพมาใช้กับอุปนิสัยของคนไทย คือ คนไทยเป็นคนลืมง่าย เรื่องราวที่เป็นข่าว ไม่กี่วันก็ลืม ถ้าคนเล่าข่าวไม่ได้เงินเอ้ย....ไม่ได้พูด ก็เงียบหาย หรือไม่จริงครับ
ตอนแรกผมว่าจะเล่าเรื่องของหนังที่เอาเรื่องของความทรงจำมาเล่น อย่างMemento (2000) แต่กลัวจะซีเรียสไป(55555วันหลังดีกว่าขอไปดูอีกรอบ) ผมเลี้ยวไปหาหนังน่ารักๆแบบ 50 First Dates (2004) หนังที่เล่าเรื่องของลูซี่ (Drew Barrymore) หญิงสาวที่มีความทรงจำได้แค่หนึ่งวัน และภาระกิจหลักของพระเอกของเรื่อง เฮนรี่(Adam Sandler)ที่จะให้เธอประทับใจในทุกวัน ลองคิดสิครับถ้าทุกวันของเราใหม่อยู่เสมอ แล้วเราต้องทำให้เธอประทับใจไปในทุกวัน หนังอาจจะพูดถึงการเยียวยา เพื่อให้นางเอกหาย จากความจำสั้น แต่สุดท้ายเราต้องยอมรับแต่ไม่ใช่ยอมแพ้ และปรับตัวไป หนังมาถึงช่วงท้ายเฮนรี่ใช้วิธีอัดวีดีโอไว้เปิดให้ลูซี่ดูทุกวัน อยากลืมนักใช่มั้ย
ผมว่าการลืมการจำมันไม่สำคัญอะไรเท่ากับเราสิ่งที่เราทำและใส่ใจในรายละเอียด ผมแค่นึกถึงงานที่เคยทำค้างไว้แล้วไม่ได้สานต่อ คราวนั้นอาจจะมีอุปสรรค มาวันนี้เราอาจจะหาวิธีแก้ไขมันได้แล้ว คุณละครับเคยหลงลืออะไรไว้บ้างมั้ยครับ ถ้าจำได้ก้กลับไปทำมันต่อให้เสร็จนะครับ
วันจันทร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2557
ไม่ซ้าย ไม่ขวา ถ้า เดินตรงกลางช้าๆ จะไปด้วยกันมั้ย.....
ผมเคยมีโปรเจ็คทำหนังสั้นทดลองชื่อเรื่อง "รัก......สะพานลอย" เมื่อประมาณ 4 ปีก่อน โดยการเอา Interlude ของหนังเรื่องนี้ไปฉาย ในงาน Fuse เนื้อเรื่อง เกี่ยวกับความรักของคนสองคน ที่มีสะพานลอยเป็นสัญลักษณ์ หากคุณเลือกได้ คุณจะเลือกเดินทางไหน ทางแรกคือวิ่งข้ามถนนไป ต้องคอยระวังรถรา แต่เร็วทันใจ กับเดินขึ้นสะพานลอย ถึงจะช้าแต่ก็ไม่ต้องระแวดระวังภัย เรื่องราวดูรณรงค์ข้ามสะพานลอยดีมั้ยครับ
ผมนึกถึงหนังเรื่องหนึ่งขึ้นมาตอนเขียนบทหนังสั้นเรื่องนั้น ที่มีนางเอกที่ผมชื่นชอบมาคนนึงคือ Gwyneth Paltrow ขวัญใจของใครหลายๆคน หนังเป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่มีทางเลือกที่จะต้องดำเนินทั้งชีวิต หน้าที่และความรักสองทางเสมอ แต่จะถูกหรือจะผิดนั้น สุดท้ายหนังก็บอกว่าเราก็ต้องกลับมาที่จุดๆเดิมอยู่ดี หนังเรื่องนั้นชื่อ Sliding Doors ฉายในปี1998 ในปรัชญาของหนังเรื่องนี้ที่สื่อก็คือ คนเรามักไม่พอใจและสร้างทางเลือกให้ตัวเองอยู่เสมอ แต่สิ่งที่เราต้องเรียนรู้คือเมื่อตัดสินใจแล้ว เราต้องยอมรับมันให้ได้
กลับมาที่ "รัก...สะพานลอย" ผมถามคำถามหลังจากให้ดู Interlude ของหนังสั้นนี้ ว่าเป็นคุณ จะเลือกที่จะจูงมือคนที่คุณรักเดินข้ามผ่านทางไหน ถ้าข้ามถนนไปตรงๆ แน่นอนจุดมุ่งหมายของคุณจะถึงเร็ว แต่ก็ต้องคอยระแวดระวังรถรา ปัณหามีมามากมาย กับเราเลือกช้าๆขึ้นสะพานลอย ก็ไปถึงจุดหมายเหมือนกันและยังมีเวลา ศึกษาดูความคิด คุยกัน มองให้โลกนี้ช้าลง ไม่ต้องไปเร่งชีวิตตามสังคมที่มันเคลือนที่รวดเร็วไป ใครจะเลือกทางไหนผมให้ตัดสินใจกันเอง คุณละครับ ชอบแบบไหน
ผมนึกถึงหนังเรื่องหนึ่งขึ้นมาตอนเขียนบทหนังสั้นเรื่องนั้น ที่มีนางเอกที่ผมชื่นชอบมาคนนึงคือ Gwyneth Paltrow ขวัญใจของใครหลายๆคน หนังเป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่มีทางเลือกที่จะต้องดำเนินทั้งชีวิต หน้าที่และความรักสองทางเสมอ แต่จะถูกหรือจะผิดนั้น สุดท้ายหนังก็บอกว่าเราก็ต้องกลับมาที่จุดๆเดิมอยู่ดี หนังเรื่องนั้นชื่อ Sliding Doors ฉายในปี1998 ในปรัชญาของหนังเรื่องนี้ที่สื่อก็คือ คนเรามักไม่พอใจและสร้างทางเลือกให้ตัวเองอยู่เสมอ แต่สิ่งที่เราต้องเรียนรู้คือเมื่อตัดสินใจแล้ว เราต้องยอมรับมันให้ได้
กลับมาที่ "รัก...สะพานลอย" ผมถามคำถามหลังจากให้ดู Interlude ของหนังสั้นนี้ ว่าเป็นคุณ จะเลือกที่จะจูงมือคนที่คุณรักเดินข้ามผ่านทางไหน ถ้าข้ามถนนไปตรงๆ แน่นอนจุดมุ่งหมายของคุณจะถึงเร็ว แต่ก็ต้องคอยระแวดระวังรถรา ปัณหามีมามากมาย กับเราเลือกช้าๆขึ้นสะพานลอย ก็ไปถึงจุดหมายเหมือนกันและยังมีเวลา ศึกษาดูความคิด คุยกัน มองให้โลกนี้ช้าลง ไม่ต้องไปเร่งชีวิตตามสังคมที่มันเคลือนที่รวดเร็วไป ใครจะเลือกทางไหนผมให้ตัดสินใจกันเอง คุณละครับ ชอบแบบไหน
วันอาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2557
I.Q. สูตรรักนักเรียน
ขึ้นเรื่องวันนี้ ได้บ่งบอกอายุทีเดียว "สูตรรักนักเรียน"ทำให้นึกถึงเพลงของ วงพลอย ที่ร้อง "เส้นตรงเส้นหนึ่งตั้งอยู่บนเส้นตรงอีกเส้นหนึ่ง...." แต่ที่จะเล่าวันนี้จะเป็นหนังเรื่องหนึ่ง เมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีก่อน หนังน่ารักๆที่เอาสูตรทางวิทยาศาสตร์มาดัดแปลงใช้กับการสร้างสัมพันธ์กับหญิงสาวที่ตนชอบ หนังเรื่องนั้นชื่อ I.Q.
I.Q. เป็นหนังโรแมนติดคอมมาดี้ นำแสดงโดย Tim Robbin และนางเอกดังสุดน่ารัก(ขณะนั้น) Meg Ryan เป็นเรื่องของหนุ่มช่างยนต์ที่ไปหลงรักหลานสาว ของ อัลเบิร์ต ไอสไตน์ และที่สำคัญ สุดยอดอัจฉริยะของโลก ก็เป็นใจชักนำเป็นพ่อสื่อให้ เรื่องราวอาจจะดูกุ๊กกิ๊กไม่มีอะไร แต่กลับปะปนด้วยปรัชญา และสูตรทฤษฎีต่างๆที่เอามาใช้กับชีวิตจริงๆ สวนทางกับที่นักเรียนถามมามากว่า จะเรียนไปเพื่อ? แต่กลับเอามาประยุกต์ใช้อย่างมีปรัชญา เช่น หนุ่มช่างยนต์ถามเรื่องเวลากับชีวิต กับ กลุ่มอัจฉริยะสติเฟื่องเพื่อนๆ ของ ไอส์ไตน์ ถ้ามีฝาแฝดวัย25 คนนึงเดินอยู่บนโลก กับอีกคนเดินทางไปในอวกาศ เวลา 50 ปี แลัวกลับมาพบว่าตัวเองยังอายุเท่าเดิม แต่ ฝาแฝดอีกคนและเพื่อนๆกลับกลายเป็นคนแก่หมดแล้ว ใครล่ะที่จะมีความสุขกว่ากัน
อีกเรื่องหนึ่งที่หนังเรื่องนี้พูดถึงคือ การเรียนรู้นั้นไม่มีที่สิ้นสุด ไม่จำเป็นต้องศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาชั้นนำก็สามารถเข้าจะหลักการและนำไปพลิกแพลงใช้ให้เป็นประโยชน์ได้ อย่างที่หนุ่มช่างยนต์แสดงให้เห็น และสุดท้ายนางเอกก็เลือกคนที่เข้าใจชีวิตปรัชญามากกว่า คู่หมั้นที่เคร่งกับหลักการทฤษฎีมากเกินไปจนดูแคลนคนอื่น
ผมThink แว๊บหนังเรื่องนี้ขึ้นขณะเล่นคุกกี้รัน แล้วได้ยินข่าว เด็กเอามือถือแม่ เล่นเกมจนมีบิลมาเก็บเงินถึง2 แสนบาท จากความรู้เท่าไม่ถึงกาล จะโกง คริสตัลตามทีดูมาจากYoutube น่าแหละครับผลกระทบอันเป็นนิรันดร์ แล้วกระจายออกมาเป็นปัญหาเป็นข่าว ถ้า E = MC2 ทฤษฎีสัมพันธภาพที่ อัลเบิร์ต ไอสไตน์ คิดขึ้นมาได้สั่นคลอนโลก แต่ในหนังเรื่อง I.Q. ถูกใช้เพื่อสั่นคลอนหัวใจได้อย่างน่ารัก ลองหามาดูกันนะครับ 20 ปีก่อนผมยังจำมาจนทุกวันนี้
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)