คุณเคยเป็นแบบนี้มั้ยครับ บงเรื่องที่ตั้งใจจะจำเดินสะดุดอะไรซักอย่างก็ลืม แต่ไอ้เรื่องที่อยากจะลืมดัน...จำได้ตลอด สิ่งนี้มักถุกใช้ในเรื่องของความรัก เรื่องลืมนี่ยังถูกนพมาใช้กับอุปนิสัยของคนไทย คือ คนไทยเป็นคนลืมง่าย เรื่องราวที่เป็นข่าว ไม่กี่วันก็ลืม ถ้าคนเล่าข่าวไม่ได้เงินเอ้ย....ไม่ได้พูด ก็เงียบหาย หรือไม่จริงครับ
ตอนแรกผมว่าจะเล่าเรื่องของหนังที่เอาเรื่องของความทรงจำมาเล่น อย่างMemento (2000) แต่กลัวจะซีเรียสไป(55555วันหลังดีกว่าขอไปดูอีกรอบ) ผมเลี้ยวไปหาหนังน่ารักๆแบบ 50 First Dates (2004) หนังที่เล่าเรื่องของลูซี่ (Drew Barrymore) หญิงสาวที่มีความทรงจำได้แค่หนึ่งวัน และภาระกิจหลักของพระเอกของเรื่อง เฮนรี่(Adam Sandler)ที่จะให้เธอประทับใจในทุกวัน ลองคิดสิครับถ้าทุกวันของเราใหม่อยู่เสมอ แล้วเราต้องทำให้เธอประทับใจไปในทุกวัน หนังอาจจะพูดถึงการเยียวยา เพื่อให้นางเอกหาย จากความจำสั้น แต่สุดท้ายเราต้องยอมรับแต่ไม่ใช่ยอมแพ้ และปรับตัวไป หนังมาถึงช่วงท้ายเฮนรี่ใช้วิธีอัดวีดีโอไว้เปิดให้ลูซี่ดูทุกวัน อยากลืมนักใช่มั้ย
ผมว่าการลืมการจำมันไม่สำคัญอะไรเท่ากับเราสิ่งที่เราทำและใส่ใจในรายละเอียด ผมแค่นึกถึงงานที่เคยทำค้างไว้แล้วไม่ได้สานต่อ คราวนั้นอาจจะมีอุปสรรค มาวันนี้เราอาจจะหาวิธีแก้ไขมันได้แล้ว คุณละครับเคยหลงลืออะไรไว้บ้างมั้ยครับ ถ้าจำได้ก้กลับไปทำมันต่อให้เสร็จนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น