ผมคิดถึงคุณครูท่านนึงครับ ครูของผมสอนให้ผมมีกรอบด้วยการสร้างมัน และทลายกรอบนั้นด้วยความคิดสร้างสรรค์ ครูศิลปะของผมเองครับ ผม้รียนสายศิลป์ในตอนมัธยมปลาย ศิลป์จริงๆครับ ศิลปะวาดรูป ที่ไม่มีอังกฤษหรือคณิต มาเจือปนในชื่อ และผมคิดถึงอีกคนครับ จอห์น คีทติง ครูผู้สอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนเวลตัน จากภาพยนตร์เรื่อง Dead poet Society (1989) ครูผู้สอนให้นักเรียนฉีกหนังสือเรื่อง ความเข้าใจในบทกวี ทิ้งเพราะ กวีไม่มีทางที่จะใช้หลักคณิตศาสตร์ใดๆมาประเมินค่าในการให้คะแนนได้ ครูผู้สร้างอิสระภาพทางความคิดนอกกรอบให้ แม้เรื่องจะจบลงด้วยโศกนาฎกรรม คุณครูของผมมีประโยคที่ทำให้จำจนทุกวันนี้ ว่า "การที่ครูจะสอนให้พวกเราเป็นคนไม่ได้ ไม่ใช่เพราะพวกเธอโง่หรอก เป็นเพราะครูโง่เองที่ไม่มีความสามารถพอ" นี่คือครูผู้ที่เป็นผู้ให้ตั้งแต่ความรู้รวมไปถึงจิตวิญญาณ คำที่ จับใจที่สุดของ Dead poet Society คือ "Carpe Diem จงฉวยวันเวลาไว้"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น